Ο σύντροφος μου περνάει δύσκολα στα οικονομικά του. Νιώθω ότι δεν μου δίνει σημασία. Τι να κάνω;

Η φάση που περνάει ο σύντροφος σου ομολογουμένως είναι αρκετά δύσκολη. Η πίστη στον εαυτό του έχει κλονιστεί και είναι φυσικό ότι το μυαλό του δεν μπορεί να είναι στις διαπροσωπικές του σχέσεις αυτό το διάστημα. Για τους άντρες παίζει σημαντικό ρόλο το επαγγελματικό τους κομμάτι. Αυτό που θα σου πρότεινα είναι να λειτουργήσεις σύμφωνα με τις επιθυμίες σου και όχι προσπαθώντας να τον σώσεις. Προφανώς έχεις ιδιαίτερες ευαισθησίες και ένα συμπονετικό χαρακτήρα, που εκείνος έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή στο πλάι του. Αν είσαι διατεθειμένη να δώσεις ενέργεια σε αυτόν τον άνθρωπο γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι κι εσύ έχεις να πάρεις πράγματα από αυτόν, προχώρησε σε αυτή την κίνηση, χωρίς να περιμένεις κινήσεις από εκείνον. Στα ζευγάρια υπάρχουν φάσεις που κάποιος από τους δύο βρίσκεται σε μεγαλύτερη αδράνεια από τον άλλο, κάποιες στιγμές. Και στην πορεία οι ρόλοι ανατρέπονται. Αφού κι εκείνος δε θέλει να σταματήσει να έχει επαφή μαζί σου, πάρε εσύ τις πρωτοβουλίες που επιθυμείς, χωρίς εγωιστικές σκέψεις(π.χ θα έπρεπε εκείνος να μου το πει ή να τηλεφωνήσει πρώτος..)
…Είναι φυσικό όταν ένας άνθρωπος χάνει τη δουλειά του να μη νιώθει ότι πατάει στον εαυτό του. Ιδίως για τον άντρα το επαγγελματικό κομμάτι έχει ό,τι σπουδαιότητα έχει για τη γυναίκα η συναισθηματική κάλυψη. Οπότε, άπ' όσα μου έγραψες καταλαβαίνω ότι αυτός σου εκφράζει με τη συμπεριφορά του, ότι δεν θέλει να έχεις ελπίδες ότι αυτήν την περίοδο της ζωής του μπορεί να σου δοθεί συναισθηματικά. Σου εκφράζει μια ξεκάθαρη και ειλικρινέστατη θέση. Από την άλλη σου εξέφρασε ότι δε θέλει να σε χάσει από τη ζωή του, γιατί προφανώς η ύπαρξη σου ελαφραίνει τα δικά του βαρίδια.
 Αυτός, βαρίδια δεν μπορεί να αντέξει αυτή την περίοδο και μια σχέση έχει μέσα και βαρίδια και ευθύνες. Εσύ πρέπει να σκεφτείς αν είσαι διατεθειμένη να παίξεις αυτό το ρόλο στη ζωή του. Δηλαδή το ρόλο μιας ανάλαφρης ύπαρξης που δεν απαιτεί ούτε επιβαρύνει. Μόνο αν δεχτείς αυτό το ρόλο για όσο διάστημα έχει εκείνος ανάγκη, και αν τα συναισθήματα σου είναι αρκετά ώστε να στηρίξουνε κάτι λιγότερο από αυτό που εσύ εσωτερικά θα ήθελες, μόνο τότε μπορείτε να λειτουργήσετε μαζί με τους δικούς σας κανόνες . Κατά τη γνώμη μου μπορεί άνετα να λειτουργήσει μια τέτοια συνύπαρξη, γιατί όλοι στη ζωή μας περνάμε φάσεις που χρειαζόμαστε να έχουμε μειωμένες ανάγκες και ευθύνες. Στο πλήρωμα του χρόνου, η φάση αυτή αλλάζει και η διαθεσιμότητα μας αυξάνεται, αν το άτομο που ήταν δίπλα μας έχει σταθεί υπομονετικό και με την δική του θετικότητα μας έχει βοηθήσει να ξαναεμπιστευτούμε την ίδια τη ζωή, με τις ευθύνες και τις χαρές της.

Καπετανάκη Ελευθερία, Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος
Συμβουλευτική σχέσεων, οικογενειακή συμβουλευτική, συμβουλευτική εφήβων.
Website: http://psychologist.com.gr
Email: psychologist1983@yahoo.gr

Διαβάστε περισσότερα απο την κατηγορία Αποσπάσματα συνεδριών