Ποια τα είδη άγχους και ποιες οι τεχνικές για την αντιμετώπιση του;

Είδη άγχους

Tα είδη άγχους είναι το παθολογικό και το δημιουργικό άγχος.

 Παθολογικό άγχος  βιώνουμε όταν είμαστε σε επιφυλακή και περιμένουμε την έλευση ενός επικείμενου κίνδυνου, ο οποίος μπορεί να μην είναι και ρεαλιστικός κίνδυνος, αλλά η αίσθηση μας, να μεγεθύνει την αξία του. 

Δημιουργικό άγχος  βιώνουμε όταν νιώθουμε μια κινητήρια δύναμη και ένταση που μας ενεργοποιεί και μας ωθεί είτε στο να ξεπεράσουμε μια επικείμενη πραγματική απειλή, είτε στο να βρεθούμε σε μια κατάσταση χρήσιμης δημιουργικής εγρήγορσης.

Το δημιουργικό άγχος μας κρατάει σε εγρήγορση και είναι υγιές, ενώ το παθολογικό άγχος, συναντάται όταν βλέπουμε κινδύνους και απειλές και η αίσθηση μας αυτή είναι ανασταλτική από το να δοκιμάσουμε καινούρια πράγματα, ή ακόμα και από το να είμαστε λειτουργικοί στην καθημερινότητα μας.

Και πότε βλέπουμε πολλές απειλές και κινδύνους; 
Όταν εμείς νιώθουμε μικρότεροι από τους κινδύνους, αρά βλέπουμε τον κίνδυνο ως μια απειλή που θα μας καταπιεί στη δίνη του.

Μπορεί η θεματολογία των απειλών να διαφέρει,(δηλαδή κάποιος να αγχώνεται για το ότι θα μιλήσει σε ένα συνέδριο και κάποιος άλλος να αγχώνεται, για το αν θα βγει νόστιμο το φαγητό για τους καλεσμένους του),αυτό όμως δεν κάνει τη θεματολογία λιγότερο ή περισσότερο σημαντική, ούτε το βίωμα του άγχους, για δήθεν «υποδεέστερα» θέματα, να έχει μικρότερη αξία, καθώς μην ξεχνάμε ότι, ο κάθε άνθρωπος βιώνει τον κόσμο του υποκειμενικά και κανένας «ανώτερος» δεν είναι σε θέση να το κατακρίνει, ή να σχολιάσει αυτό.

Βήματα απαλλαγής από το παθολογικό άγχος.

1) Ξεκαθαρίζω μέσα μου, αν θέλω να το διαχειριστώ.

Μπορεί να λέω ότι θέλω να το διαχειριστώ, αλλά εσωτερικά μέσα μου να μην είμαι διατεθειμένος-η, να κάνω κάποιες κινήσεις για την αλλαγή αυτή.
Μπορεί να μου είναι οικείος ο εαυτός μου όταν βιώνει άγχος, ή μπορεί να εξυπηρετούνται άλλες φοβίες μου πιο ισχυρές, από οποιαδήποτε αλλαγή.
Σε αυτή την περίπτωση απλά συμφιλιώνομαι με αυτές μου τις στιγμές και σταματάω τουλάχιστον να συγκρούομαι με τον εαυτό μου που το βιώνει.

2) Αν θέλω να το διαχειριστώ ακολουθώ τα εξής βήματα:

α)Παρατηρώ μέσα στη μέρα μου, κάποια ασυνείδητα σωματικά συμπτώματα, όπως ταχυπαλμία, υπερκινητικοτήτα, δυσκολία στην αναπνοή.
Παρατηρώ κάποια νοητικά συμπτώματα, όπως υπερβολική νοητική λειτουργία(η μια σκέψη διαδέχεται την άλλη),ή παρατηρώ ότι μιλάω συνεχόμενα χωρίς παύσεις, τρώω τα νύχια μου, τρώω ανεξέλεγκτα, ή δεν έχω όρεξη για φαγητό.
Έχω επιθετικότητα, θυμό, νεύρα, υπερβολικούς φόβους, επίμονες σκέψεις και πολλά άλλα ασυνήθιστα-διαφορετικά συμπτώματα.

β)Παρατηρώ ποια ήταν η συνθήκη εκείνη που προηγήθηκε, ή που θα έλθει που ήταν η αφορμή να μου δημιουργηθούν αυτά τα συμπτώματα.

γ)Εκπαιδεύομαι στη διαχείριση του

Αρχικά προσπαθώ να μετριάσω όσα με αγχώνουν σε περιβάλλον ασφαλείας .
Για παράδειγμα αν έχω άγχος αναφορικά με την έκθεση μου σε κοινό, αρχικά είναι καλό να εκτεθώ σε φίλους. 
Το περιβάλλον ασφαλείας λειτουργεί προστατευτικά και ως πρώτο βήμα.
Εκτίθεμαι σταδιακά σε ότι με αγχώνει και με φοβίζει, αν εκτεθώ απότομα μόνος μου ίσως  φέρω τα αντίθετα αποτελέσματα.
Μπορώ και να ενισχύσω τον εαυτό μου, με κάτι θετικό, μόλις κάνω ένα μικρό βήμα.
Χρειάζονται παύσεις και αναπνοές, αν νιώθω ότι στρεσάρομαι και να έχω βρει δραστηριότητες αποσυμπίεσης για μετά.
Για ασκήσεις διαφραγματικής αναπνοής ,και εκπαίδευση πάνω στην τεχνική της, μπορούμε να δούμε το παρακάτω βιντεάκι.
https://www.youtube.com/watch?v=tAKrGOPtU00/

δ)Ζητάω βοήθεια από ειδικό.
Αν δω ότι οι προσωπικές μου προσπάθειες δεν αποδίδουν και το άγχος καταλήγει να είναι δυσλειτουργικό για την καθημερινότητα μου, απευθύνομαι αν έχω τη δυνατότητα, σε ειδικό.
Αν επιλέξω να ζητήσω βοήθεια, καλό είναι να γνωρίζω ότι για τη διαχείριση του άγχους, χρησιμοποιούνται κυρίως δύο συμπεριφοριστικές τεχνικές.

Η συστηματική αποευαισθητοποίηση, όπου είναι μια τεχνική σύμφωνα με την οποία, συσχετίζεται μια δυσλειτουργική συμπεριφορά (π. χ άγχος),με μια ευχάριστη κατάσταση χαλάρωσης (π.χ χαλάρωση μυών). 
Τότε, επειδή το άτομο δεν μπορεί να βιώνει ταυτόχρονα δύο ασυμβίβαστες καταστάσεις δημιουργείται αμοιβαία παρεμπόδιση και σταδιακά αποδυναμώνεται η δυσλειτουργική συμπεριφορά.

Η ψυχοκατακλυσμική θεραπεία είναι μια θεραπεία σύμφωνα με την οποία ο θεραπευόμενος έρχεται συνεχώς αντιμέτωπος με το αγχογόνο-φοβικό ερέθισμα και ο θεραπευτής φροντίζει να διατηρεί έντονο το άγχος του πελάτη, ώστε μετά τις πολλές επαναλήψεις, το άτομο να απομυθοποιήσει πια το αντικείμενο του φόβου του και να μειωθεί το άγχος του.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ή το αποδέχομαι και δεν με ενοχοποιώ, ή εκπαιδεύομαι ανάλογα ώστε να το διαχειρίζομαι.
Δεν είμαι μόνος-η, υπάρχουν πολλοί που στρεσσάρονται για τα ίδια ακριβώς θέματα με μένα.
Ας μην αφήνομαι...

Καπετανάκη Ελευθερία
Εκαπιδευτικός-Ψυχολόγος
Συμβουλευτική ενηλίκων, σχέσεων, συμβουλευτική εφήβων, οικογενειακή συμβουλευτική.
Website: www.psychologist.com.gr
Email:ellikapetanaki@yahoo.gr
Tηλ:6934034531

Σχετικά βίντεο