Ποιες φάσεις περνάει η σχέση μας με ένα ζώο;

Φάσεις σχέσης με ζώο

Όσο κι αν μας φαίνεται περίεργο οι φάσεις που περνάει η σχέση μας με ένα ζώο, επειδή είναι μια σχέση με ένα ζωντανό οργανισμό, μοιάζουν πολύ με τις φάσεις που περνάει και η σχέση μας με έναν άνθρωπο.
Συγκεκριμένα:
1ο στάδιο. Αρχικά νιώθουμε μια ανάγκη και μια έλλειψη και είμαστε σε μια φάση διλήμματος ή σκέψης αναφορικά με την απόφαση μας να αποκτήσουμε ένα ζώο ή όχι. Σκέψεις, όπου η διάθεση μας και η ορμητικότητα μας για κάτι καινούριο, τις παραγκωνίζουν, αλλά οι φόβοι μας για τις ευθύνες και την αναστάτωση που θα προκαλέσει η έλευση του νέου στη ζωή μας, τις ενισχύουν.

2ο στάδιο. Έπειτα και ανάλογα με το πόσο δυνατή είναι η ανάγκη μας, αλλά και πόσο δυνατή η έλξη που ασκεί το ζώο αυτό σε μας, παίρνουμε μια απόφαση. Τα παρακάτω στάδια τα περνάμε, αν τελικά επιλέξουμε να βάλουμε ένα ζώο στην καθημερινότητα μας.

3ο στάδιο. Το επόμενο στάδιο είναι το στάδιο του ενθουσιασμού μας γιατί, αν επιλέξαμε να βάλουμε στη ζωή μας το ζώο που «ερωτευτήκαμε», τότε διανύουμε μια όμορφη και ζωντανή περίοδο, που από τη μια μας «ξεβολεύει» αλλά από την άλλη, μας προσφέρει χαρά και ενθουσιασμό. Απολαμβάνουμε την ομορφιά και την κατάκτηση μας, κατάκτηση που όμως άξιζε να απολαύσουμε, γιατί ξεπεράσαμε τους φόβους μας και πήραμε την απόφαση να βάλουμε στην καθημερινότητα μας την καινούρια αυτή ζωή.

4ο στάδιο. Το στάδιο αυτό είναι το στάδιο της μάθησης, κατά το οποίο αν μας αρέσει να παρατηρούμε τον εαυτό μας, μας αποκαλύπτει αλήθειες που ενδεχομένως μας οδηγήσουν σε «συγκρούσεις» με το ζωάκι που επιλέξαμε. Ο βαθμός των συγκρούσεων θα εξαρτηθεί και από τη δυσκολία που θα έχει η ιδιοσυγκρασία του ζώου και τις απαιτήσεις που έχει το μεγάλωμα του. Οι συγκρούσεις αυτές εσωτερικές και εξωτερικές μπορούν να μας αποκαλύψουν αν είμαστε εξαρτητικοί, υπεύθυνοι, δοτικοί, αυταρχικοί, ενοχικοί, αγχωμένοι, έντονοι, νωχελικοί, άτολμοι και πολλά άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία. Αποκαλύπτει πολλά και για την ιδιοσυγκρασία του ζώου που «ερωτευτήκαμε». Ενδιαφέρουσες ερωτήσεις μπορούν να έρθουν στο προσκήνιο της σκέψης μας.Τι στοιχεία έχει το ζωάκι που επιλέξαμε και για ποιους λόγους επιλέξαμε αυτό και όχι ένα άλλο; Μπορούμε να το εκπαιδεύσουμε και αν ναι ποιος είναι ο δικός του τρόπος; Μπορούμε εμείς να βελτιωθούμε και να ικανοποιούμε ταυτόχρονα και τις δικές του ανάγκες αλλά και τις δικές μας;
Αν δεν επιλέξουμε την εύκολη λύση της επίρριψης των ευθυνών στο ζώο μας, τότε ένας υπέροχος κόσμος γνώσεων αναφορικά με τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους ανθρώπους, θα μας αποκαλυφθεί. Δεν θα πρέπει για παράδειγμα να βιαστούμε να χαρακτηρίσουμε έναν σκύλο που δεν υπακούει στους κανόνες που του θέτουμε, απείθαρχο, αλλά θα πρέπει να αναπτύξουμε εμείς την υπομονή και τη διάθεση να ψάξουμε τον τρόπο που εκείνος χρειάζεται για να υπακούσει. Θα πρέπει να εξαντλήσουμε κάθε προσπάθεια μας και να αναζητήσουμε από ειδικούς ανθρώπους ή βιβλία, τις γνώσεις που εμείς δε διαθέτουμε.

5ο στάδιο. Όταν εμείς «το βρούμε» σημαίνει ότι τότε έχουμε πραγματικά αγαπήσει και αποδεχτεί το ζωάκι μας αλλά και στοιχεία του εαυτού μας. Και στο σημείο αυτό είναι που θα έχουμε σπάσει τα δεσμά που χωρίζουν δύο διαφορετικούς χαρακτήρες, γιατί να είστε σίγουροι ότι κάθε ζωντανός οργανισμός έχει τη δική του «ιδιοσυγκρασία».Στο σημείο λοιπόν που θα έχουμε αγαπήσει τις ιδιαιτερότητες του, έρχεται και το αληθινό δέσιμο μαζί του.

6ο στάδιο. Το 6ο και τελευταίο στάδιο είναι το αναπόφευκτο στάδιο της ζωής, που δίνει αξία στην ίδια τη ζωή και αυτό είναι ο θάνατος. Όταν πήραμε τα μαθήματα που έπρεπε να πάρουμε ή που μπορούσαμε, τότε καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τα οδυνηρά συναισθήματα του αποχωρισμού. Στο σημείο αυτό αντιλαμβανόμαστε κατά πόσο εμείς στην πορεία αυτή αναπτύξαμε μια γνήσια σχέση με το ζώο και όχι μια εξαρτητική σχέση, καθώς μετά οφείλουμε, αφού φυσικά πονέσουμε γιατί θα αλλάξει η καθημερινότητα μας, να βρούμε τη δύναμη και τη διάθεση να ξαναδημιουργήσουμε μια νέα σχέση που θα αποτελέσει και αυτή ένα ενδιαφέρον ταξίδι, και θα μας αποκαλύψει διαφορετικά καινούρια πράγματα.

Σίγουρα όλα τα παραπάνω στάδια επειδή προανέφερα ότι μοιάζουν με τα στάδια που περνάει η σχέση μας με έναν άνθρωπο, είναι φυσιολογικό να έχουν μικρότερης κλίμακας δυσκολίες, από αυτές που περνάμε στις ανθρώπινες σχέσεις. Αποτελούν όμως ένα εξαιρετικό στάδιο «προσομοίωσης» σχέσεων που μας προετοιμάζει συναισθηματικά για να αναπτύξουμε μια γνήσια σχέση με έναν άνθρωπο, αρκεί να αφήσουμε τη σκέψη μας να λειτουργήσει συνδυαστικά.

Καπετανάκη Ελευθερία, Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος
Συμβουλευτική σχέσεων, οικογενειακή συμβουλευτική, συμβουλευτική εφήβων.
Website: http://psychologist.com.gr
Email: psychologist1983@yahoo.gr

Διαβάστε περισσότερα απο την κατηγορία Γενικά θέματα ψυχολογίας