Ποια τα ενδεχόμενα λάθη που κάνουμε ως γονείς;

Λάθη γονιών

Το άρθρο αναφέρεται σε γονείς παιδιών άνω των 2 ετών, γιατί από τότε και μετά, μπορούμε να μιλήσουμε για πιο σαφή οριοθέτηση.
Όσο και να θέλουμε να φερθούμε σωστά στο παιδί μας, πολλές φορές, κυρίως λόγω έλλειψης των κατάλληλων γνώσεων, κάνουμε λάθη τα οποία κοστίζουν ψυχολογικά στο παιδί μας.
Αν μπορούσαμε να τα απαριθμήσουμε θα συνοψίζονταν στα παρακάτω:

1) Δεν είμαστε συνεπείς στους κανόνες που οι ίδιοι ορίζουμε.
 Συνηθίζουμε τη μια επιτρέπουμε μια συμπεριφορά, επειδή είμαστε πιο ξεκούραστοι και την ίδια συμπεριφορά, όταν είμαστε πιεσμένοι να την κατηγορούμε.
Με αυτή μας την αστάθεια το παιδί μας μπερδεύεται και δεν μπορεί να αντιληφθεί με σαφήνεια το σωστό και το λάθος.
 Θέλει μια στοιχειώδη σταθερότητα από την πλευρά μας για να μπορέσει το παιδί να ενσωματώσει στη μνήμη κάποιους κανόνες συμπεριφοράς που εμείς του θέτουμε. Κατά κύριο λόγο θέλει εμείς. να μπορούμε με σαφήνεια να εντοπίσουμε ποιες συμπεριφορές επιτρέπουμε και ποιες όχι.

2) Μειώνουμε τον άλλο γονιό.
 Όσο δύσκολες και να είναι οι σχέσεις με τον άλλο γονιό, το να μειώνουμε το σύντροφο μας, προκαλεί σύγχυση στο παιδί και είναι σαν να διασπάμε την προσωπικότητα του σε δύο κομμάτια, που το ένα συγκρούεται με το άλλο.
Ένα παιδί που δεν έχει σε ισορροπία μέσα του την εκτίμηση του και το θαυμασμό του και για τους δύο γονείς, θα βρίσκεται συνεχώς σε σύγχυση και δεν θα μπορέσει να νιώσει γαλήνη με τους δύο κόσμους που συνεχώς θα συγκρούονται μέσα του.

3) Δεν έχουμε  ρόλο γονέα.
Το παιδί έχει ανάγκη να έχουμε ρόλο γονέα, όχι ρόλο φίλου. Έχει ανάγκη να μας εξιδανικεύσει για να βρει πρότυπα.
Το παιδί θέλει οι γονείς του να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τους και να διατηρούν αυτοέλεγχο.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα είμαστε αληθινοί,ή δεν  θα έχουμε τα δικά μας συναισθήματα, αλλά το συναισθηματικό μας κόσμο δεν θα τον φορτώνουμε στο παιδί μας. Δεν είναι δίκαιο για το παιδί μας  να νιώσει υπεύθυνο για την ψυχολογία μας, γιατί το φορτώνουμε με έντονα ψυχολογικά βαρίδια από μικρή ηλικία.

4) Θεωρούμε τα παιδιά μας προέκταση του εαυτού μας.
 Πολλοί γονείς αντιλαμβάνονται τις επιτυχίες του παιδιού τους σαν δικές τους επιτυχίες και μεταφέρουν στο παιδί τους τις προσδοκίες και τις επιθυμίες που αυτοί δεν έζησαν. Με αυτό τον τρόπο το παιδί συνδέει την αξία του με την επιτυχία του και επιβαρύνεται με το άγχος να είναι καλό σε όλα.

5) Ανακατευόμαστε στη ζωή του παιδιού μας.
Με τη δικαιολογία να το προστατεύσουμε, παρεμποδίζουμε την ωριμότητα του, γιατί επεμβαίνουμε στις σχέσεις του με τους συνομήλικους του. Ας αφήσουμε το παιδί μας να χειρίζεται μόνο του τις καταστάσεις και απλά να έχουμε ρόλο καθοδηγητικό και διακριτικά συμβουλευτικό, όχι όμως παρεμβατικό. Ειδάλλως καθιστάμε το παιδί μας ανίκανο και δεν το βοηθάμε να αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες.

6) Υπερπροστατεύουμε το παιδί μας.
 Με τη λογική να μην του λείψει τίποτα δημιουργούμε ένα παιδί που νομίζει τον εαυτό του κέντρο του κόσμου
. Νομίζει ότι όλοι γύρω του είναι εκεί για να καλύπτουν τις δικές του ανάγκες και άθελα μας μεγαλώνουμε ένα παιδί που η προσωπικότητα του αγγίζει τα όρια του ναρκισσισμού. Επίσης με αυτό τον τρόπο, δυσκολεύεται αργότερα να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα της ζωής.

7) Αγνοούμε ή υποτιμάμε τα συναισθήματα του.
 Μπορεί το παιδί μας να στενοχωριέται για έναν ασήμαντο για εμάς λόγο, αλλά δεν παύει αυτός να είναι ο λόγος που νιώθει αυτά τα συναισθήματα. Αν γελοιοποιούμε ή υποτιμάμε τα συναισθήματα, το εμποδίζουμε με τον τρόπο μας να τα μοιράζετε και το κάνουμε να αισθάνεται ότι αυτό που νιώθει είναι λάθος.

Είναι φυσικό να κάνουμε λάθη και να συνεχίζουμε να κάνουμε σε όλη την πορεία της ανατροφής του παιδιού μας. Το να τα αναγνωρίσουμε, δεν σημαίνει όμως και να ενοχοποιήσουμε τον εαυτό μας. Δεν ωφελεί να νιώσουμε άσχημα και να αυτομαστιγωνόμαστε.
Να θυμόμαστε πάντα ότι αυτές οι εμπειρίες, είναι αναστρέψιμες και αν το παιδί εισπράξει μια ειλικρινέστατη συγγνώμη από το γονιό του και με λόγια και με έργα, να είμαστε βέβαιοι ότι το παιδί μας μπορεί να πορευτεί με υγεία.
Όμως, για να εισπράξει μια συγγνώμη, αρχικά πρέπει να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας να τα αποδεχτούμε, να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας και να πορευτούμε με σκοπό να τα αναστρέψουμε.

Καπετανάκη Ελευθερία
Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος-Παιδαγωγός
Συμβουλευτική ενηλίκων, σχέσεων, συμβουλευτική εφήβων, οικογενειακή συμβουλευτική.
Website: www.psychologist.com.gr
Email: info@psychologist.com.gr
ellikapetanaki@yahoo.gr
Tηλ:6934034531

Σχετικό βίντεο

Συναισθηματικοί εκβιασμοί
Το εγχειρίδιο της καλής μάνας
Ρόλος πατέρα στην ανατροφή

Διαβάστε περισσότερα απο την κατηγορία Συμβουλευτική γονέων