Τι είναι η συναισθηματική σεξουαλική κακοποίηση; Πώς ένας γονιός άθελα του κακοποιεί με αυτό τον τρόπο το παιδί του;

Συναισθηματική σεξουαλική κακοποίηση

"Η συναισθηματική σεξουαλική κακοποίηση δεν περιλαμβάνει ασέλγεια ούτε σωματική βία, σπάνια αναγνωρίζεται από τους «δράστες», είτε από τα «θύματα» ως κακοποίηση.
Αντίθετα συνηθίζουμε να βλέπουμε το φαινόμενο ως  «υπερβολική αγάπη» ή «μεγάλη αδυναμία».

Συναισθηματική (ή «κεκαλυμμένη») σεξουαλική κακοποίηση έχουμε, όταν ο γονιός χρησιμοποιεί το παιδί ως συναισθηματικό σύντροφο.
Ο γονιός δεν καλύπτεται συναισθηματικά από τη σχέση του με τον σύντροφό του, είτε γιατί αυτός δεν υπάρχει είτε γιατί είναι συναισθηματικά απών, είτε λόγω άλλων προβλημάτων και για να γεμίσει τη δική του μοναξιά, δίνει στο παιδί, συνήθως του αντίθετου φύλου, τον ξεχωριστό ρόλο του συντρόφου.
Ενδεχομένως ο όρος κακοποίηση να ακούγεται έντονα και να μην μπορούμε να τον δεχτούμε, αλλά η αντικατάσταση του συντρόφου μας με το παιδί μας, είναι μια μορφή συναισθηματικής κακοποίησης για εκείνο, που το πιθανότερο είναι να γίνεται άθελα μας και χωρίς εμείς να έχουμε αντιληφθεί τις ενδεχόμενες συνέπειες που μπορεί να έχει. Δεν παύει όμως να αποτελεί μια συμπεριφορά που θα έχει δυσάρεστες συνέπειες στο παιδί μας αργότερα.

Έτσι, για παράδειγμα, στη συναισθηματική σεξουαλική κακοποίηση:

Η μητέρα:
1) Μιλά
συνέχεια στον γιο της για τα δικά της προβλήματα, για τη μοναξιά της, ακόμη και για την έλλειψη ερωτικής ικανοποίησης στη ζωή της.
2) Κοιμάται μαζί με τον γιο της (ακόμη και σε ηλικία 7, 9 ή 11 ετών) με τη δικαιολογία ότι το παιδί φοβάται να κοιμηθεί μόνο του (ενώ στην πραγματικότητα εκείνη τον χρειάζεται).
3) Υπονομεύει σε σημείο χωρισμού την ερωτική σχέση του γιου με μια γυναίκα, με την οποία είναι πραγματικά ερωτευμένος, καθώς απειλούνται η κυριαρχία της και η ικανοποίηση των δικών της αναγκών
4) Όταν ο γιος ως έφηβος ή νεαρός ενήλικας, επιθυμεί να αποδεσμευτεί, να φύγει από το σπίτι, του επιτίθεται, ότι «είναι αχάριστος, εγωιστής» ή τον «απειλεί» ότι θα πάθει η κάτι κακό αν θα φύγει.».

Ο πατέρας:
1)
Φέρεται στην κόρη του σαν πριγκίπισσα και δεν την επιτρέπει να της λείψει τίποτα, με αποτέλεσμα εκείνη να δυσκολεύεται να βρει αργότερα ένα αντρικό ανάλογο πρότυπο για σύντροφο ζωής.
2) Την συνοδεύει παντού, σχεδόν ως παρτενέρ.
3) Γίνεται πολύ αυστηρός, πολλές φορές με τις εξόδους της «για να την προστατέψει», ενώ στην πραγματικότητα ζηλεύει τα φλερτ της.

Τι αποτελέσματα μπορεί να έχουν αυτές οι συμπεριφορές στο παιδί μας;

1
) Φουσκώνουν το «εγώ» του παιδιού, καθώς ο γονέας το έχει εξιδανικεύσει και το έχει βάλει στο βάθρο του ήρωα, του «σωτήρα» του.

2) Καθιστούν το παιδί ιδιαίτερα υπεύθυνο για την ευτυχία ή τη δυστυχία των γονιών του,
με αποτέλεσμα το παιδί να αποκτήσει  υπερβολική αίσθηση ευθύνης για τα πάντα γύρω του.

3) Γεμίζουν το παιδί με δυσάρεστα συναισθήματα, όπως ντροπή, οργή, λύπη, ενοχές, γιατί αισθάνεται την έλλειψη της ξεγνοιασιάς της παιδικής ηλικίας που δε βίωσε ή.

4) Γεμίζουν το παιδί με αισθήματα εγκατάλειψης, γιατί «η υπερβολική αδυναμία» που εισπράττουν δεν αφορά  τις ανάγκες του ίδιου του παιδιού και την κάλυψη αυτών, αλλά την κάλυψη των προσωπικών ανικανοποίητων συναισθηματικών αναγκών του γονιού.
Η εγκατάλειψη βιώνεται συνήθως και από τον άλλο γονιό,
ο οποίος συνήθως βολεύεται και δεν χρειάζεται να ασχοληθεί με τον ανικανοποίητο σύντροφο, αλλά ούτε και με το παιδί, γιατί δεν του επιτρέπεται με έναν τρόπο, η συμμετοχή στην ανατροφή.

5) Καθιστούν το παιδί «ανίκανο» να συνάψει μια ουσιαστική ερωτική σχέση επικοινωνίας στην ενήλικη ζωή.
Η δέσμευση σε μια ουσιαστική σχέση, μπορεί να σημαίνει, κατά βάθος «εγκατάλειψη της μαμάς ή του μπαμπά » και το παιδί νιώθει μεγάλες ενοχές για αυτό.

6) Καθιστούν το παιδί «ανίκανο» να αναγνωρίσει τις δικές του ανάγκες, γιατί πάντα προηγούνται οι ανάγκες των γονιών του.

7) Καθιστούν το παιδί ευάλωτο σε εθισμούς διαφόρων ειδών, ως συναισθηματικά υποκατάστατα της χαμένης μητρικής ή πατρικής φροντίδας.

Καθώς οι διαδικασίες αυτές είναι σε μεγάλο βαθμό ασυνείδητες, και από το γονιό και από το παιδί, είναι σημαντική για τη θεραπεία η επίγνωση αυτού που πραγματικά συμβαίνει.
Είναι επίσης σημαντικό. να καταλάβει το παιδί ότι δεν φταίει εκείνο που ωθήθηκε σε τέτοιου είδους σχέση και να απενοχοποιηθεί.

Η πραγματική αγάπη σημαίνει ότι αφήνουμε το παιδί ελεύθερο να βρει τον δικό του δρόμο.
Η πραγματική αγάπη προς το παιδί, πρέπει να ελευθερώνει και τον γονιό, ώστε να στραφεί προς μια πιο ουσιαστική αναζήτηση του εαυτού του, προς την κάλυψη των αναγκών του μέσα από δικά του ενδιαφέροντα, μέσα από συνομήλικες παρέες και μέσα από τη βελτίωση της σχέση του με το σύντροφο του.

Για τη βελτίωση της σχέσης σας με το σύντροφο σας και την καλύτερη επικοινωνία σας, διαβάστε και αυτό το άρθρο.
Ποια σημεία χρειάζεται να προσέξουμε για μια δημιουργική επικοινωνία.
http://www.psychologist.com.gr/sumbouleutiki-scheseon/articles/poia-simeia-chreiazetai-na-prosexoume-gia-mia-dimiourgiki-epikoinonia.html

Διαβάστε περισσότερα απο την κατηγορία Συμβουλευτική γονέων