Πώς είναι ωφέλιμο να λειτουργώ μέχρι την πολυπόθητη ‘αλλαγή’ του συντρόφου μου;
Επειδή, ο χρόνος που μπορεί να διαρκέσει για την απαλοιφή μια αρνητικής συνήθειας, μπορεί να είναι πολύ μεγάλος, και συνεχώς, να παρατηρούμε τα πράγματα να παλινδρομούν, στη συνήθεια τους, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε μέχρι τότε, είναι η αυτοπροστασία μας.
Δηλαδή, αφού γνωρίζουμε ποιες είναι εκείνες οι συμπεριφορές που μας δημιουργούν θυμό, να λειτουργήσουμε, με σκοπό την προστασία της δικής μας ψυχικής ισορροπίας.
Και πως γίνεται αυτό;
Όταν, παρ όλο που έχουμε εκφράσει τις ανάγκες μας, δεν περιμένουμε να διαφοροποιηθεί κάτι, με την επιτακτική και αγχωτική μορφή της αναμονής.
Επιτρέπουμε στα πράγματα να πάρουν το χρόνο τους, μέχρι να ωριμάσουν και το μόνο που φροντίζουμε είναι να αυτοπροστατευτούμε με σκοπό να μη βιώνουμε αρνητικά συναισθήματα, ανακαλύπτοντας πρακτικές λύσεις που μας εξυπηρετούν.
Λειτουργούμε με γνώμονα τη δική μας ατομικότητα, γεγονός που έχει και θετικό αντίκτυπο και στον άλλο, γιατί σταματάμε να εκφράζουμε επιτακτικά τις ανάγκες μας.
Αν για παράδειγμα, μας ενοχλεί που ο σύντροφός μας δεν περνάει ιδιαίτερο χρόνο μαζί μας, φροντίζουμε να καλύπτουμε αυτή μας την ανάγκη, με την αύξηση της δικής μας κοινωνικότητας, είτε με τη δημιουργική αξιοποίηση του χρόνου μας.
Λειτουργούμε δηλαδή σαν να έχουμε αποδεχτεί το χαρακτηριστικό αυτό του συντρόφου μας .
Συνεχίζουμε όμως να εκφράζουμε την ανάγκη μας, δεν παραιτούμαστε, σκεπτόμενοι ότι ο άλλος δεν καταλαβαίνει-χρειάζονται συνεχείς επαναλήψεις, αλλά δεν τις εκφράζουμε επιτακτικά και μέχρι να ικανοποιηθούν, δεν περιμένουμε.
Φροντίζουμε να αποδεχτούμε τη δεδομένη συνθήκη και να διασφαλίζουμε μόνοι μας την ψυχική μας ισορροπία.
Οι μη συνειδητοποιημένες ‘αυτοθυσίες’, μας οδηγούν σε γκρίνιες και θυματοποιήσεις, που στο τέλος εκφράζουμε με κάποιας μορφής εκδικητικότητας στον άλλο, ή παθητικής επιθετικότητας.
Έτσι, και με αυτό τον τρόπο, γινόμαστε ολοένα και πιο ανεξάρτητοι στον τρόπο που κινούμαστε. Δεν περιμένουμε από τον άλλο, να ενεργήσει για εμάς, δεν υπάρχει η επιτακτική αναμονή, άρα ούτε και η αίσθηση της απογοήτευσης και της ματαίωσης.
Ένα ζευγάρι, έχει πολύ όμορφα πράγματα να μοιραστεί, όπως, τον κόσμο που ο καθένας κινείται, τα ενδιαφέροντα τους(ακόμα και αν δεν είναι κοινά), όμορφες στιγμές, και είναι ανώφελο να αναλώνεται συνεχώς στις ίδιες συγκρούσεις, που απορροφούν ενέργεια και αυξάνουν το 'σακουλάκι' των αρνητικών αναμνήσεων.
Καπετανάκη Ελευθερία, Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος
Συμβουλευτική σχέσεων, οικογενειακή συμβουλευτική, συμβουλευτική εφήβων.
Website: http://psychologist.com.gr
Email: psychologist1983@yahoo.gr
