Ποιες οι βασικές θέσεις της ψυχολογίας του εγώ( Erik Erickson);

Βασικά σημεία ψυχολογίας του εγώ
Κατά την ανάπτυξη της προσωπικότητας, το ένα εξελικτικό στάδιο αναπτύσσεται πάνω στο άλλο (επιγενετική αρχή).
Τα αρνητικά κατάλοιπα που παραμένουν μετά από κάθε κρίσιμη περίοδο, δικαιολογούν την όποια ανωριμότητα παρουσιάζει ο άνθρωπος αργότερα στη ζωή του.

Ψυχοκοινωνικά στάδια Erickson

1) Βρεφική ηλικία: Εμπιστοσύνη-Δυσπιστία (γέννηση- 2 ετών)

Όσο ικανοποιούνται οι ανάγκες του βρέφους τόσο αυξάνεται και η εμπιστοσύνη του για τον κόσμο, αλλιώς αρχίζει να δυσπιστεί.

2) Νηπιακή ηλικία: Αυτονομία-Nτροπή-αμφιβολία (2-3 ετών).
Αν το παιδί ενθαρρυνθεί, να κάνει ό, τι μπορεί μόνο του αναπτύσσει το στοιχείο της αυτονομίας αλλιώς αμφιβάλλει και ντρέπεται για την ανικανότητα του.

3) Προσχολική ηλικία: Πρωτοβουλία-Eνοχή (3-6 ετών).
Αν οι γονείς έχουν την υπομονή να απαντούν στα ερωτήματα του, ενθαρρύνονται οι τάσεις του για πρωτοβουλία, αν γελοιοποιηθεί θα νιώσει ενοχές.

Αυτά τα τρία πρώτα στάδια είναι τα σημαντικότερα για την ανάπτυξη του ατόμου και εξαρτώνται αποκλειστικά από το οικογενειακό του περιβάλλον. Αργότερα οι επιρροές του άτομου διευρύνονται.

4) Σχολική ηλικία :Φιλοπονία – Kατωτερότητα (6- 11 ετών).
Αν τα επιτεύγματα του παιδιού συμβαδίσουν με τις ικανότητες του, τότε θα επικρατήσει ένα αίσθημα φιλοπονίας και παραγωγικότητας αλλιώς αναπτύσσει αισθήματα κατωτερότητας και ανεπάρκειας.

5) Εφηβεία: Ταυτότητα-Σύγχυση ρόλων (12-20 ετών).
Στην ηλικία αυτή, το άτομο ενοποιεί όλες τις προηγούμενες εμπειρίες του για να αποκτήσει ταυτότητα. Όταν δεν έχει αποσαφηνίσει τον κοινωνικό του ρόλο, δεν ξέρει τι θέλει από τη ζωή του και δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει σταθερές, τότε επέρχεται σύγχυση ρόλων και κρίση ταυτότητας.

6) Νεαρή ενηλικίωση
: Οικειότητα – Απομόνωση (30-34 ετών).
Ο άνθρωπος που είναι σίγουρος για την ταυτότητα του, μπορεί να τη συγχωνεύσει με άλλους και είναι έτοιμος για σχέσεις οικειότητας με μορφή φιλίας ή ερωτικής σχέσης.
Όταν το άτομο προσπαθεί μέσα από σχέσεις οικειότητας να διαμορφώσει την ταυτότητα του, υποχωρώντας ή προσπαθώντας να επιβληθεί οδηγείται σιγά-σιγά στην απομόνωση.

7) Ενηλικίωση: Πανανθρώπινο ενδιαφέρον-Αυτοαπορρόφηση. Παραγωγικότητα-Στασιμότητα (35-60 ετών)
Το άτομο παίρνει τη θέση του στη κοινωνία και αρχίζει να βοηθάει στην εξέλιξη όσων παράγει π. χ παιδιά ,προϊόντα, ιδέες έργα τέχνης.
Αν δε δείχνει ενδιαφέρον για τις μελλοντικές γενιές παραμένει θύμα αυτοααπορρόφησης (ενασχόλησης μόνο με τον εαυτό).

8) Μεταγενέστερη ωριμότητα: Καταξίωση- Απόγνωση (60 ετών- άνω.)
Καταξίωση ονομάζεται η αποδοχή του προσωπικού κύκλου της ζωής του, αυτοπραγμάτωση.
Απόκτηση σοφίας και φρόνησης με την οποία εκτιμά την προηγούμενη ζωή του και υπερασπίζεται την αξιοπρέπεια του.
Ο μη καταξιωμένος άνθρωπος φοβάται το θάνατο, αισθάνεται απόγνωση και νιώθει ότι δεν επιτέλεσε το σκοπό της ζωής του.
Το άτομο μπορεί να επιλύσει κάποια από τις αναπτυξιακές του κρίσεις και σε άλλη ηλικία, εξασφαλίζοντας υγιή προσωπικότητα.

Καπετανάκη Ελευθερία
Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος-Παιδαγωγός
Συμβουλευτική ενηλίκων, σχέσεων, συμβουλευτική εφήβων, οικογενειακή συμβουλευτική.
Website: www.psychologist.com.gr
Email: info@psychologist.com.gr
ellikapetanaki@yahoo.gr
Tηλ:6934034531

Διαβάστε περισσότερα απο την κατηγορία Θεωρίες ψυχολογίας